We staan gelijk, mijn voetbalheld
Zit naast mij op de tribune
Eens de schrik van iedere linksback
Erlangs, voorgoed voorbij
Wat kwam is rancune
En vroeger zet de toon van elk gesprek
Het valt niet mee
Een ander te zien knoeien
Hij kan steeds minder tegen zijn verlies
Daar wringt de schoen
Dan moet mijn held
Zich er even mee bemoeien
En zulke dingen moet een held niet doen
Het orkest begint, mijn held komt op
Hij is nu bijna tachtig
Het oude lied: 'Old soldiers never die'
De mensen klappen, want
Die vinden alles prachtig
Mijn held zet in en ik denk: ai
Ik snap het wel
Je zit je thuis maar te vervelen
En onwillekeurig
Gaan je gedachten terug naar toen
En dan wil de held
Nog een keer de vedette spelen
En zulke dingen moet een held niet doen
Ik had nog een held, maar die is er
Tijdig tussenuit geknepen
Niet dat hij er zelf genoeg van had
Een overspannen fan
Die hem te goed had begrepen
Heeft hem neergeschoten in een grote stad
Zo, met een knal
Bevrijd van een hoop ellende
Nooit meer terug
Naar het toneel of voetbalveld
Hij had het geluk
Dat hij stierf als een legende
Niemand is geliefder dan de dode held
Is het heldhaftig om voortijdig af te haken
Of dapperder de ontluistering te doorstaan
Is het moedig, wie je nakomt af te kraken
Of bied je slijmerig jouw ervaring aan
Wanneer durf je
Te bekennen
Maak je nederig
Een buiging voor de tijd
Op een dag bleek dat je de geest had
En op een dag is die magie voorbij